เขาเล่ากันว่า….
บ่อเกิดของความทุกข์ในจิตใจ ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นคนกระทำ
สิ่งเหล่านั้น….
ล้วนเกิดจากตัวเราเป็นคนกระทำเอง
ไม่ว่าจะเป็นการกระทำจาก….
ทางกาย
ทางวาจา
และทางความคิด
ถ้าคนเราไม่รู้จักที่จะนึกคิดและไตร่ตรองไปในทางที่ดีแล้ว
มัวแต่จมปรักอยู่แต่ความคิดของตัวเองซึ่งไม่รู้ว่ามันถูกหรือไม่ จริงหรือไม่จริง
มัวแต่คิดในแง่ลบแล้วนั้นไซร้…. ชีวิตจะหาความสงบสุขได้จากที่ไหนกัน??!
และจะต้องทนอยู่กับความคิดที่เป็นทุกข์ไปอีกถึงเมื่อไหร่??!
แล้วเมื่อไหร่ที่จะสามารถหาทางออกและหลีกหนีพ้นออกไปได้??!
คำว่า “สติ” เท่านั้นที่จะช่วยทำให้เราเป็นคนมีเหตุผล ไม่ใช่เป็นคนที่ใช้แต่อารมณ์ในการตัดสินความคิดของตนเองและคนอื่นๆ
ทุกวันนี้เหล่าชาวหมีเสเพล ใช้ สติ ในการรับรู้ปัญหา การแก้ปัญหา กันแล้วรึยัง ???
ถ้ายัง … แล้วเมื่อไหร่ที่จะเริ่มรักตัวเองและหันกลับมาดูแลตัวเองให้มีความสุข ???
เมื่อไหร่
เมื่อไหร่
เมื่อไหร่
คำตอบนั้น เหล่าชาวหมี อาจมีแล้ว แต่ถ้ายัง แล้วเมื่อไหร่ละ ถึงจะเริ่มมันสักที ….
ก่อนจากกัน ขอมอบ พุทธศาสนสุภาษิต ดังที่ว่า
สติ โลกสฺมิ ชาคโร แปลว่า สติเป็นเครื่องตื่นในโลก
ปล. ถ้ามีแล้ว แอบกระซิบบอกกันบ้างนะคะ จักขอบพระคุณ
รูปงามๆ จาก www.dhammajak.net
